بسم الله الرحمن الرحیم

آخر من کجا و شهدا کجا خجالت میکشم بخواهم مثل شهدا وصیت کنم من ریزه خوار سفره ی آنان هم نیستم, شهید شهادت را به چنگ می آورد راه درازی را طی میکند تا به آن مقام می رسد اما من چه! سیاهی گناه چهره ام را پوشانده و تنم را لخت و کسل کرده, حرکت جوهره ی اصلی انسان است و گناه زنجیر, من سکون را دوست ندارم. عادت به سکون بلای بزرگ پیروان حق است, سکونم مرا بیچاره کرده. در این حرکت عالم به سمت معبود حقیقی دست و پایم را اسیر خود کرده, انسان کر میشود, کور میشود, نفهم میشود, گنگ میشود و باز هم زندگی میکند .بعد از مدتی مست میشود و عادت میکند به مستی و وای به حالمان اگر در مستی خوش بگذرانیم و درد نداشته باشیم. درد را, انسان بی هوش نمیکشد, انسان خواب نمیفهمد, درد را, انسان با هوش و بیدار میفهمد. راستی! دردهایم کو؟ چرا من بیخیال شده ام؟ نکند بی هوشم؟ نکند خوابم؟ مثل آب خوردن چندین هزار مسلمان را کشتند و ما فقط آن را مخابره کردیم. قلب چند نفرمان به درد آمد ؟ چند شب خواب از چشمانمان گریخت؟ آیا مست زندگی نیستیم؟

خدایا تو هوشیارمان کن, تو مرا بیدار کن, صدای العطش میشنوم صدای حرم می آید گوش عالم کر است. خیام میسوزد اما دلمان آتش نمیگیرد. مرضی بالاتر از این چرا درمانی برایش جستجو نمیکنیم, روحمان از بین رفته سرگرم بازیچه دنیاییم.

الَّذِینَ هُمْ فِی خَوْضٍ یَلْعَبُونَ ما هستیم, مرده ام تو مرا دوباره حیات ببخش, خوابم تو بیدارم کن. خدایا! به حرمت پای خسته ی رقیه (س) به حرمت نگاه خسته ی زینب (س) به حرمت چشمان نگران حضرت ولی عصر(عج) به ما حرکت بده.

شهید عباس دانشگر

1395/2/2

سلام آقا جان...

چه می‌بینند در چشم تو چشمانم نمیدانم

شرار آن چشمها کی ریخت در جانم، نمی‌دانم

تو رفتی بر سر پیمان و ما ماندیم جا مانده

بگو سر می‌شود یک روز پیمانم، نمی‌دانم

دلم با توست از بازی دراز و فکه تا خین

حلب، صنعا، بلندیهای جولانم نمی‌دانم

دلم بی تاب، مثل مرغ پر کنده ست میدانی

دوکوهه، پاوه، فکه، حاج عمرانم نمی‌دانم

شناسایی کن این گم کرده رسم موقعیت را

هویزه، تنگه ی مرصاد، بستانم نمی‌دانم

حبیب! از فاو الی بیت المقدس یک نفس راندی

من آیا مثل تو مشتاق میدانم نمی‌دانم

شهید شهر من! تکبیر گفتی تا خدا رفتی

بگو من پای تکبیر تو می‌مانم نمی‌دانم

بر آن خوانی که تو الان نشستی شاد و سرزنده

من دل‌مرده هم یک روز مهمانم نمی‌دانم

و آن صبحی که با موعود دلها می‌رسی از راه

من بی قدر هم در جمع یارانم؟ نمی‌دانم

چگونه می‌شود اینقدر عاشق بود، لایق بود؟

نمی‌فهمم نمی‌فهمم، نمی‌دانم نمی‌دانم

روحت شاد.....

(قصه مگو)

امروز برای شهدا وقت نداریم

از عشق مگو قصه كه ما وقت نداریم

با حضرت شیطان سرمان گرم گناه است

از بهر ملاقات خدا وقت نداریم

در كوفه تن غیرتمان گوشه نشین است

بهر سفر كرببلا وقت نداریم

هر چند كه خوبست شهیدانه بمیریم

زیباست ولی حیف كه ما وقت نداریم!

شهیدگمنام:شهیدی که میتونست بیاد عقب اما موند تو خط!!